นิทานอีสป ไก่ได้พลอย

นิทานอีสป ไก่ได้พลอย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีบ้านหลังหนึ่งในชนบท ซึ่งเจ้าของคือชาวนา เขาเลี้ยงไก่ไว้เป็นจำนวนมาก ทุก ๆ วันชาวนาจะปล่อยให้ฝูงไก่ออกมาเดินคุ้ยเขี่ยหากินตามธรรมชาติที่ลานดินใกล้กับทุ่งนา

เช้าวันหนึ่ง ขณะที่พ่อไก่กำลังเดินคุ้ยเขี่ยหาอาหารที่ลานหน้าบ้านของชาวนาอยู่นั่นเอง มันก็เหลือบไปเห็นพลอยเม็ดงามเม็ดหนึ่งส่องประกายระยิบระยับอยู่บนพื้น

พ่อไก่จ้องมองพลอยวิบวับเม็ดนั้น พลางรำพึงขึ้นมาว่า “เอกอี้เอ้กเอ้ก… ถ้านายข้ามาพบเม็ดพลอยนี้ เขาต้องดีใจมากแน่ ๆ และต้องเก็บขึ้นมาเลยทีเดียว แต่สำหรับข้า พลอยเม็ดนี้ไม่มีค่าเลยแม้แต่น้อย อันที่จริงข้าวเปลือก 1 เมล็ด ยังจะมีค่ามากกว่าพลอยทั้งหมดในโลกเสียด้วยซ้ำ”

จากนั้นพ่อไก่ก็เดินผ่านพลอยเม็ดนั้น และคุ้ยเขี่ยดินเพื่อหาอาหารกินต่อไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :สิ่งของล้ำค่าอาจไม่มีประโยชน์เลย หากตกไปอยู่กับคนที่ไม่รู้คุณค่า เช่นเดียวกับพ่อไก่ ที่เห็นเม็ดพลอยราคาแพงอยู่ตรงหน้าแต่ก็มิอาจใช้ประโยชน์ใด ๆกับสิ่งมีค่านั้นได้เลย